الگوی مفهومی گسترش نمانام دانشگاهی در آموزش عالی کشاورزی

این تحقیق با هدف تبیین کیفی الگویی مفهومی برای توسعه برند دانشگاهی در آموزش عالی کشاورزی صورت گرفت. مورد مطالعه دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان بود. این تحقیق کیفی به روش پدیدارشناسی توصیفی انجام شد. گردآوری داده‌ها با استفاده از مصاحبه ژرفانگر نیمه‌ساختارمند صورت گرفت. جامعه آماری تحقیق شامل دانشجویان، اعضای هیات علمی، دانش‌آموختگان و کادر مدیریتی و اداری این دانشگاه بوده است. از طریق نمونه‌گیری هدفمند نظری، 20 نفر از بین جامعه مورد مطالعه انتخاب شد. فرآیند گردآوری اطلاعات تا سطح اشباع نظری و آستانه سودمندی اطلاعات قابل دسترس ادامه یافت. از تحلیل محتوای کیفی مضمونی برای پردازش اطلاعات گردآوری شده از طریق مصاحبه اقدام شد. روی‌همرفته یافته-های این تحقیق به شناسایی و تعریف ۱۱۶ نشانگر برای توسعه برند دانشگاهی منجر شد. این مجموعه نشانگر در چهار لایه مشتمل بر ۱۴ مولفه طبقه‌بندی شد. لایه اول یعنی تصویر برند دانشگاه (یا ارزش ویژه برند دانشگاه)؛ شش مولفه شامل؛ آگاهی برند (۵ نشانگر)، تداعی برند (۶ نشانگر)، برتری برند (۵ نشانگر)، پاسخ احساسی به برند (۶ نشانگر)، هویت‌سازی با برند (۶ نشانگر) و طنین برند در برگیرنده رسانش، وفاداری و پشتیبانی از برند (با ۹ نشانگر) شناسایی شده است. لایه دوم با عنوان تجربه دانشگاه دربرگیرنده سه طبقه یا مولفه شامل تجربه ارتباطی_ اجتماعی دانشگاهی (۸ نشانگر)، تجربه توسعه فردی_ شخصیتی دانشگاهی (۹ نشانگر) و تجربه احساسی (۳ نشانگر) است. لایه سوم یا درک از کیفیت دانشگاه؛ در برگیرنده سه مولفه کیفیت تحصیلی (۱۰ نشانگر)، کیفیت زندگی (۸ نشانگر)، کیفیت روابط انسانی و اجتماعی در دانشگاه یا اجتماع درون دانشگاه (۱۴ نشانگر) و اثرات و خروجی‌های دانشگاه یا حضور اجتماعی دانشگاهی (۱۴ نشانگر) را شامل می‌شود. لایه چهارم، یعنی درک از کیفیت جامعه میزبان دانشگاه (برند مکانی دانشگاه) با ۱۰ نشانگر توصیف شده است.